Op haar vijftiende bevalt Ayse van haar eerste zoon; twee weken na de bevalling staat ze alweer achter de lopende band, draait ze op voor het hele huishouden en doet ze 's avonds ook nog thuiswerk om bij te verdienen. Mustapha zelf werkt nauwelijks. Nog vier kinderen volgen. Al die tijd spreekt Ayse slechts gebroken Duits en leeft ze volledig in isolatie. De wereld buiten de eenkamerwoning van haar schoonouders in een voorstadje van München, is haar vrijwel onbekend.
Als Mustapha haar op een dag zo erg mishandelt dat ze naar het ziekenhuis moet, is voor Ayse de maat vol. Ze besluit te vluchten en vindt onderdak in een opvanghuis voor vrouwen. Daar neemt ze een moedig besluit dat haar leven zal veranderen: ze vraagt echtscheiding aan. Mustapha reageert daarop door haar twee jongste kinderen te ontvoeren en mee te nemen naar Turkije. En dan volgt voor Ayse de lange strijd om haar kinderen terug te krijgen.
Indrukwekkend boek! Ik heb voor het eerst een verhaal gelezen over turken.. best een triest leven van Ayse, heel zwaar, ook het feit dat ze eerste jaren van haar kinderen heeft moeten missen. Ongelofelijk wat een onrecht haar is aangedaan. Ik hoop dat ze nu rust heeft gevonden in haar leven. mei 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten